GALATA KULESİ 

İstanbul’a yolu düşen herkesin görmesi gereken yerlerden biri hiç şüphesiz Galata Kulesi’dir. Tarihin, manzaranın ve İstanbul’un ruhunu en iyi hissedebileceğiniz noktalardan biri olan bu kule, sizi adeta geçmişe doğru bir yolculuğa çıkarıyor. 

Galata Kulesi’ne doğru yürürken dar sokaklar, tarihi binalar size eşlik ediyor. Hele bir de akşam üzeri giderseniz, gün batımının turuncuya boyadığı gökyüzü ve sokak lambalarının yeni yeni yanmaya başladığı o büyülü anları yakalama şansınız olur. 

Kuleye ulaştığınızda ilk başta heybeti karşısında büyüleniyorsunuz. 14. yüzyılda Cenevizliler tarafından inşa edilen bu yapı, yüzyıllardır İstanbul’un simgelerinden biri olmayı sürdürüyor. İçeriye girdiğinizde taş duvarlar, loş ışıklar ve tarih kokan atmosfer sizi sarıp sarmalıyor. Kuleye çıkıp şehrin dört bir yanına göz gezdirdiğinizde İstanbul’un neden bu kadar büyüleyici olduğunu bir kez daha anlıyorsunuz. Haliç’in kıvrımları, Boğaz’ın mavi suları, tarihi yarımadanın silueti İstanbul ayaklarınız altına bir halı gibi seriliyor. Martıların süzülüşü, uzaktan gelen vapur düdükleri ve hafif bir rüzgâr, bu anı daha da özel kılıyor. 

Burada zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz. Galata Kulesi’nde yapılacak en güzel şeylerden biri de manzarayı sadece izleyip şehrin ruhunu hissetmek. Ayrıca kule içinde bulunan simülasyon sayesinde Hazerfen Ahmet Çelebi’nin destansı uçuşunu deneyimleyebiliyorsunuz. 

İster tek başınıza gidin, ister sevdiklerinizle… Galata Kulesi, her ziyaretinizde size farklı duygular hissettiren bir yer. İstanbul’un en özel noktalarından biri olmaya devam edecek. Eğer hâlâ çıkmadıysanız, ilk fırsatta gitmeli ve bu büyülü atmosferi bizzat yaşamalısınız. 

 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

SAN'AT(DÜZYAZI)

SAN’AT Yalnız senin gezdiğin bahçede açmaz çiçek, Bizim diyarımızda bin bir baharı saklar! Kolumuzdan tutarak sen istersen bizi çek İncinir düz caddede dağda gezen ayaklar Sen kubbesinde ince bir mozaik arar da Gezersin kırk asırlık mabedin içini Bizi sarsar bir sülüs yazı görsek duvarda, Bize heyecan verir bir parça yeşil çini Sen raksına dalarken için titrer derinden Çiçekli bir sahnede bir beyaz kelebeğin Bizimde kalbimizi kımıldatır derinden Toprağa diz vuruşu dağ gibi bir zeybeğin Fırtınayı andıran orkestra sesleri Bir ürperiş getirir senin sinirlerine, Istırap çekenlerin acıklı nefesleri Bizde geçer en yanık bir musiki yerine Sen anlayan bir gözle süzersin uzun uzun Yabancı bir şehirde bir kadın heykelini, Biz duyarız en büyük zevkini ruhumuzun Görünce bir köylünün kıvrılmayan belini... Başka sanat bilmeyiz karşımızda dururken Yazılmamış bir destan gibi Anadolu’muz Arkadaş, biz bu yolda türküler tuttururken Sana uğurlar olsun... ayrılıyor yolumuz...
Devamı
  Emin Parkta Emin kaydıraktan kaydıktan sonra tekrardan merdivene doğru giderken gözüne 20 metre ötedeki kavak ağacının altında oynayan siyah benekli iri tekir ve küçük, çelimsiz kartopu gibi bir Van kedisinin birbirleriyle oynaması ilişti. Burası eskiden yaşadığı gürültülü şehirden farklıydı. İnsanlardan uzak, huzur dolu bir şehirdi. Birkaç adım attıktan sonra sonunda merdivene varabilmişti. Merdivenin ilk basamağa adımını atarken kulağına turuncu damperli önüne beyaz bir ip bağlanmış kamyonunun sesi geldi. Arkasına dönüp baktığında ise annesinin oyuncaklarını topladığını gördü. Galiba gitme zamanı gelmişti. Sarı, dipleri paslanmış demirlere tutunarak zorla merdiveni tırmandı. ‘Gitmeden son bir kez döner sarı kaydıraktan kaymalıyım’ diye içinden geçirdi. Kaydıraktan kaydıktan sonra üstünde büyük bir yorgunluk hissetti. Artık yürüyecek hali bile yoktu. Annesi Emin’in çok yorulduğunu anlamış olacak ki gitmeleri gerektiğini söyleyip Emin’i kucakladı. Babası, kırmızı, yeni yıkanmış...
Devamı