SAN'AT(DÜZYAZI)

SAN’AT

Yalnız senin gezdiğin bahçede açmaz çiçek,
Bizim diyarımızda bin bir baharı saklar!
Kolumuzdan tutarak sen istersen bizi çek
İncinir düz caddede dağda gezen ayaklar

Sen kubbesinde ince bir mozaik arar da
Gezersin kırk asırlık mabedin içini
Bizi sarsar bir sülüs yazı görsek duvarda,
Bize heyecan verir bir parça yeşil çini

Sen raksına dalarken için titrer derinden
Çiçekli bir sahnede bir beyaz kelebeğin
Bizimde kalbimizi kımıldatır derinden
Toprağa diz vuruşu dağ gibi bir zeybeğin

Fırtınayı andıran orkestra sesleri
Bir ürperiş getirir senin sinirlerine,
Istırap çekenlerin acıklı nefesleri
Bizde geçer en yanık bir musiki yerine

Sen anlayan bir gözle süzersin uzun uzun
Yabancı bir şehirde bir kadın heykelini,
Biz duyarız en büyük zevkini ruhumuzun
Görünce bir köylünün kıvrılmayan belini...

Başka sanat bilmeyiz karşımızda dururken
Yazılmamış bir destan gibi Anadolu’muz
Arkadaş, biz bu yolda türküler tuttururken
Sana uğurlar olsun... ayrılıyor yolumuz

 

 SAN’AT(DÜZYAZI)

            Yalnız senin gezdiğin bahçelerde çiçek açmaz. Gel, gör bizim diyarımız bin bir baharı saklar. İstersen tut kolumuzdan bizi götür caddelere dağda gezen ayaklarımız alışık değildir oralara, incinir.

            Sen kubbesinde mozaik bulmak için kırk asırlık bir mabedin içinde dört dönersin. Biz duvarda bir sülüs yazı görsek sarıverir içimizi. Bir parça yeşil çini görsek sevdiğine kavuşmuş aşığa döneriz.

            Sen sahnede beyaz bir kelebeğin dansına dalarken için titrer. Biz de dağ gibi bir zeybeğin toprağa diz vuruşunu görürsek kalbimiz yerinden çıkar.

            Fırtınayı andıran orkestra sesi senin içini titretirken acı içindeki birinin çığlıkları bizde en hazin müzik yerine geçer.

            Sen yabancı bir şehirde kadın heykeli görsen uzun uzun anlayan gözlerle bakarsın. Biz ise köylünün bükülmeyen bileğini görünce zevkten dört köşe oluruz.

            Karşımızda yazılmamış destan gibi Anadolu’muz dururken gavurun sanatını bilmeyiz. Arkadaş! Biz bu yolda türküler tuttururken kusura bakma sana uğurlar olsun yolumuz ayrılıyor.

Ali Kayra GÖKTUR

    

                                                                                                                      

           

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

  GALATA KULESİ   İstanbul’a yolu düşen herkesin görmesi gereken yerlerden biri hiç şüphesiz Galata Kulesi’dir. Tarihin, manzaranın ve İstanbul’un ruhunu en iyi hissedebileceğiniz noktalardan biri olan bu kule, sizi adeta geçmişe doğru bir yolculuğa çıkarıyor.   Galata Kulesi’ne doğru yürürken dar sokaklar, tarihi binalar size eşlik ediyor. Hele bir de akşam üzeri giderseniz, gün batımının turuncuya boyadığı gökyüzü ve sokak lambalarının yeni yeni yanmaya başladığı o büyülü anları yakalama şansınız olur.   Kuleye ulaştığınızda ilk başta heybeti karşısında büyüleniyorsunuz. 14. yüzyılda Cenevizliler tarafından inşa edilen bu yapı, yüzyıllardır İstanbul’un simgelerinden biri olmayı sürdürüyor. İçeriye girdiğinizde taş duvarlar, loş ışıklar ve tarih kokan atmosfer sizi sarıp sarmalıyor. Kuleye çıkıp şehrin dört bir yanına göz gezdirdiğinizde İstanbul’un neden bu kadar büyüleyici olduğunu bir kez daha anlıyorsunuz. Haliç’in kıvrımları, Boğaz’ın mavi suları, tarihi yarım...
Devamı
  Emin Parkta Emin kaydıraktan kaydıktan sonra tekrardan merdivene doğru giderken gözüne 20 metre ötedeki kavak ağacının altında oynayan siyah benekli iri tekir ve küçük, çelimsiz kartopu gibi bir Van kedisinin birbirleriyle oynaması ilişti. Burası eskiden yaşadığı gürültülü şehirden farklıydı. İnsanlardan uzak, huzur dolu bir şehirdi. Birkaç adım attıktan sonra sonunda merdivene varabilmişti. Merdivenin ilk basamağa adımını atarken kulağına turuncu damperli önüne beyaz bir ip bağlanmış kamyonunun sesi geldi. Arkasına dönüp baktığında ise annesinin oyuncaklarını topladığını gördü. Galiba gitme zamanı gelmişti. Sarı, dipleri paslanmış demirlere tutunarak zorla merdiveni tırmandı. ‘Gitmeden son bir kez döner sarı kaydıraktan kaymalıyım’ diye içinden geçirdi. Kaydıraktan kaydıktan sonra üstünde büyük bir yorgunluk hissetti. Artık yürüyecek hali bile yoktu. Annesi Emin’in çok yorulduğunu anlamış olacak ki gitmeleri gerektiğini söyleyip Emin’i kucakladı. Babası, kırmızı, yeni yıkanmış...
Devamı